ประสบการณ์ ดูแล ผู้ สูง อายุ เป็น อัลไซเม่อร์

    ปัจจุบันสังคมครอบครัวเราๆคงปฏิเสธไม่ได้กับการดูแลผู้สูงอายุ มีทั้งปกติ ร่างกายไม่ปกติ หรือสมองไม่ปกติ ซึ่งวันนี้ขอเล่าถึง การดูแลญาติผู้ใหญ่ในบ้านที่เป็นอัลไซเมอร์

 เหตุนี้อาจจะไม่ได้เกิดกับตัวเอง แต่เป็นคนใกล้ตัวเพื่อนบ้านใกล้ชิด เหตุเกิดเมื่อวันเสาร์ เพื่อนซึ่งดูแลแม่เป็นอัลไซเมอร์ กิจวัตร์ประจำวันที่ต้องทำให้ปกติรอบเช้าทำความสะอาดเนื้อตัวคนแก่อาหารการกินผ่านไป รอเวลาอาหารเที่ยงของวัน ปกติจะให้เวลาประมาณ12.30แต่วันนี้โชคช่วย 11โมงกว่าเพื่อนก็ขึ้นไปที่ห้องแม่ ซึ่งแกก็นั่งอยู่ปกติ  เพื่อนจึงเดินไปดูความสะอาดในห้องน้ำซึ้งก็เจอดีจนได้ แกทำเลอะเทอะไว้ มีร่องรอยคงอยู่เมื่อถามก็ได้คำตอบซึ่งทุกครั้งจะเหมือนเดิม คือไม่รู้ หรือจำไม่ได้หรือไม่ได้ทำ ok ผ่านไป 

เพื่อนก็เลยพาแม่เข้ามาในห้องน้ำเพื่อทำความสะอาดเมื่อชำระล้างให้เสร็จก็ให้ไปนั่งคอยที่เก้าอี้ เพื่อไปดูที่เตียงนอนมีเปื้อนหรือปล่าว ปรากฏที่หมอนหนุน เปื้อนคราบเลือดแห้งกรัง เพื่อนตกใจมากรีบมาสำรวจร่างกายแม่ จับถอดเสื้อผ้าออกหมดเพราะถามก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไรตรงไหน ร่างกายไม่มีร่องรอยตรงไหน เพื่อนจึงเอาน้ำลูปหน้าตาและเลยไปถึงหัวปรากฏแม่ร้องเสียงหลงเจ็บแสบที่หัว เมื่อเปิดดู เพื่อนน้ำตาไหลเลยหัวแม่แตกเลือดกรังที่ผม แผลลึกและยาว ยังดีที่เพื่อนมีสติ รีบพาส่ง รพ เย็บไปสี่เข็ม และต้องรอดูอาการ

เหตุการณ์ครั้งนี้เมื่อมาเล่าสู่กันฟังมันทำให้เราสลดใจมากเราไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าเกิดอะไรขึ้น แม่ล้มตรงไหน นานเท่าไหร่  สงสารจนบอกไม่ถูก ซึ่งมันก็บอกเราได้อีกว่าเพียงชั่วเสี้ยววินาทีที่ห่างสายตาอะไรก็เกิดขึ้นได้และที่สำคัญ คนป่วยไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้เลยแม้แต่การจะร้องเรียกบอกคนอื่นให้มาช่วยเมื่อเกิดเหตุใดๆ ลองคิดดูง่ายๆ

ตัวเองล้มจนหัวแตก ยังลืมว่าล้ม ลืมว่าเจ็บอยู่ แล้วลองคิดต่อในทางร้ายถ้า เหตุร้ายแรงกว่านี้ และเวลาล่วงเลยไปนานกว่านี้ อาจเกิดเหตุสลดใจกว่านี้มันสอนให้เรา ซึ่งต้องดูแลญาติผู้ใหญ่ที่เป็นอัลไซเมอร์รู้ว่า ปล่อยให้ห่างจากสายตาไม่ได้เลย ถ้าไม่อยากเสียใจ และเราๆท่านๆเองทุกคนก็ต้องเตรียมตัวเตรียมใจ

ด้วยวัยขนาดนี้ สักวันซึ่งก็ไม่นานเลย ก็จะถึงวันที่เราจะต้องเป็นไม่อย่างใดก็อย่างหนึ่ง