ว่าด้วยเรี่องทุกข์(2)


การเกิดเป็นทุกข์ ถ้าพิจารณาว่าการเกิดแต่ละครั้งคือการที่จิตเข้าไปรับรู้ที่ละเรื่องก็แปลว่าจิตที่รับรู้การเกิดนั้นดับมาจากการรับรู้อีกอัน ดังนั้นเมื่อมีการเกิดก็จะมีการดับ ด้วยความเร็วมากของจิตจึงแยกเกิดดับออกจากกันได้ยาก

ตอนนี้ก็พอจะพิจารณาอีกอย่างได้ว่าเมื่อมีเกิดและดับ การดับหรือการตายก็เป็นทุกข์อย่างหนึ่งไปด้วย

ในการเจริญภาวนา วิปัสนา ก็สังเกตการเกิดดับที่ต่อเนื่องกันไปเป็นสาย บางทีก็ไม่เห็นเพราะชินกับการติดเข้าไปเป็นตัวเป็นตนกับสิ่งนั้นแยกไม่ออก  บางทีก็เห็นชัดเจนเป็นพักๆ


@นั่งเก้าอี้

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น