พาหิยะเป็นพระอรหันต์ที่คนชอบยกตัวอย่างมากในเรื่องการบรรลุอย่างรวดเร็ว อาจเป็นเพราะคนรุ่นใหม่ใจร้อนหรือเพราะพากเพียรเจริญภาวนามามากไม่เห็นผลสักที อาจจะเคลือบด้วยความอิจฉาอยู่บ้าง ผู้เขียนเองก็รู้สึกอย่างเดียวกันแม้ไม่ใช่วัยรุ่นแล้ว
พอจะเขียนเรื่องนี้ก็นึกหาจุดสำคัญอะไร ที่ผู้อ่านส่วนใหญ่ได้เห็นเนื้อหาที่แตกต่างจากทีเด็ดที่ว่าพระพุทธเจ้าหยุดยืนเทศนาระหว่างกำลังบิณฑบาตรทั้งที่ห้ามให้พาหิยะรอเวลาก่อนหลายครั้ง แต่พาหิยะก็ขอร้องจนได้ และด้วยคำตรัสสอนว่า …
ดูกรพาหิยะ เพราะเหตุนั้นแล ท่านพึงศึกษาอย่างนี้ว่า เมื่อเห็น จักเป็นสักว่าเห็น เมื่อฟังจักเป็นสักว่าฟัง เมื่อทราบจักเป็นสักว่าทราบ เมื่อรู้แจ้งจักเป็นสักว่ารู้แจ้ง
ดูกรพาหิยะ ท่านพึงศึกษาอย่างนี้แล
ดูกรพาหิยะ ในกาลใดแล เมื่อท่านเห็นจักเป็นสักว่าเห็น เมื่อฟังจักเป็นสักว่าฟัง เมื่อทราบจักเป็นสักว่าทราบ เมื่อรู้แจ้งจักเป็นสักว่ารู้แจ้ง ในกาลนั้น ท่านย่อมไม่มี ในกาลใด ท่านไม่มี ในกาลนั้น ท่านย่อมไม่มีในโลกนี้ ย่อมไม่มีในโลกหน้าย่อมไม่มีในระหว่างโลกทั้งสอง
นี้แลเป็นที่สุดแห่งทุกข์ ฯ
…เพียงเท่านี้พาหิยะก็บรรลุอรหันต์
ผู้อ่านส่วนใหญ่ต่างชื่นชม และพิจารณาแล้วพิจารณาอีกว่าในคำตรัสสั้นๆนั้นมีอะไรซ่อนอยู่หรือจึงทำให้ได้ผลดีถึงขนาดนี้
อีกส่วนหนึ่งที่น่าสนใจก็คือ ประวัติก่อนของพาหิยะที่จะมาถึงชาตินี้ทำอะไรมาบ้างผลกรรมนั้นให้ผลอย่างไร เพราะถ้าเชื่อเรื่องกรรมทุกอย่างก็มีเหตุผลอยู่ แต่ต้องเชื่อเรื่องการมีชาติภพต่างๆด้วย ลองทำใจให้เชื่อเรื่องนี้ก็สนุกมาก คล้ายกับเราดูหนังเรื่องสไปเดอแมน, x-เมน, หรือยอดมนุษย์ทั้งหลาย
อีกส่วนหนึ่งที่น่าสนใจก็คือ ประวัติก่อนของพาหิยะที่จะมาถึงชาตินี้ทำอะไรมาบ้างผลกรรมนั้นให้ผลอย่างไร เพราะถ้าเชื่อเรื่องกรรมทุกอย่างก็มีเหตุผลอยู่ แต่ต้องเชื่อเรื่องการมีชาติภพต่างๆด้วย ลองทำใจให้เชื่อเรื่องนี้ก็สนุกมาก คล้ายกับเราดูหนังเรื่องสไปเดอแมน, x-เมน, หรือยอดมนุษย์ทั้งหลาย
เรื่องนี้ผู้เขียนแนะนำให้อ่านอรรถกถาด้วยเพราะมีรสชาติและรายละเอียดดี
 |
| จาก http://www.84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=33&A=3065&Z=3155 |
พาหิยะเกิดในสามยุคของพระพุทธเจ้า ยุคแรกในสมัยพระพุทธเจ้าพระนามว่าปทุมุตตระ… ตอนนั้นพาหิยะในชื่ออื่นและฐานะอื่น ได้เห็นอรหันต์สาวกในยุคนั้นได้บรรลุอย่างฉับพลัน จึงตั้งความปรารถนาขอคำพยากรณ์จากพระพุทธเจ้าปทุมุตตระไว้ และได้รับพยากรณ์ว่าจะเป็นเช่นนั้น พาหิยะทำบุญทำทานรักษาศีลจนชั่วอายุแล้วเกิดเป็นเทวดาในสวรรค์
จุติจากสวรรค์อีกครั้งในยุคของพระพุทธเจ้าโคดมยุคนี้ คราวนี้เป็นลูกพ่อค้านำเรือออกไปค้าขายแต่เรืออับปางลง ว่ายน้ำอยู่หลายวันรอดมาคนเดียวเสื้อผ้าหายหมดต้องเอาเปลือกไม้มาห่อตัวกันอายคนทั่วไปเห็นรอดมาคนเดียวก็น่าอัศจรรย์ แล้วยังแต่งตัวด้วยเปลือกไม้แปลกไปเลยเอาข้าวน้ำมาให้ ยกให้เป็นพระอรหันต์ พาหิยะก็ติดกับความสะดวกนั้นเรื่อยมา รองผู้นำที่สำเร็จเป็นพระอนาคามีในชาติทีแล้วเล่งเห็นเพื่อนเป็นเช่นนี้ก็ลงมาบอกเรื่องราวในอดีตด้วยความปรารถนาดีว่าพาหิยะได้มาเกิดในยุคที่มีพระพุทธเจ้านะให้รีบไปเฝ้า พาหิยะพอเข้าใจก็รีบเดินทางไปในทันทีด้วยระยะทางไกลมากเดินทางต่อเนื่องไปจนถึงที่วัดก็ไม่พบพระพุทธเจ้าถามได้ความแล้ว ตามไปจนถึงที่พระพุทธเจ้าเสด็จบิณฑบาตรออยู่ แล้วเรื่องก็จบลงด้วยการบรรลุอรหันต์ของ พาหิยะสิ้นสุดการเดินทางอันยาวนานข้ามภพข้ามชาติ
เรื่องนี้อ่านแล้วนอกจากสนุก ถ้าคิดในข้อธรรมะ ก็มีหลากหลายแง่มุม สำหรับผู้เขียนเมื่ออ่านเรื่องนี้แล้วก็พบว่าการปล่อยวาง กับการอยากเป็นอยากมีจะขวางทางกันอยู่ แม้จะเป็นความอยากที่จะพ้นทุกข์ก็ยังเป็นกิเลสทำให้เนินช้าอยู่เหมือนกัน
@นั่งเก้าอี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น