มีบทบาทหนึ่งที่มนุษย์ผู้ชายผู้หญิงเป็นได้ยาก แม่..
เคยมี ดาราสาววัยรุ่นคนหนึ่งมีชื่อเสียงในยุคนั้นบอกว่าเข้าใจดีว่าความเป็นแม่เป็นอย่างไรแม้ไม่เคยมีลูก ผู้เขียนก็พยายามทำความเข้าใจว่าความเป็นแม่ที่ว่านั่นเป็นอย่างไร ทำไมจะเข้าถึงได้ ผู้เขียนเป็นผู้ชายรักแม่ ดูแลแม่แบบแข็งกระด้าง ไม่ค่อยรู้ว่าแม่รู้สึกอย่างไร ยิ่งเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเข้าใจความเป็นแม่
ธรรมชาติของผู้ชายเมื่อเป็นพ่อคนจะไม่มี ความเปลี่ยนแปลงทางกายภาพ อารมณ์ ความคิด มากนักเทียบเคียงกับ ผู้หญิงที่เริ่มตั้งครรภ์ อุ้มท้อง คลอด ให้นม ให้ไออุ่น ให้นอน ใจไม่เคยห่างไปไกลเลย ห่วงไปหมด ห่วงทุกเรื่อง ลูกร้องทีก็กังวลไปหมด ลูกไม่กิน ไม่นอน ไม่ถ่าย เหงือออกมาก แม่ก็อดหลับอดนอน ทนปวดท้อง ปวดฟัน เป็นหวัด แม้กินอาหารก็ต้องคอยห่วงจะโดนลูก ลูกตัวเท่าสองฝ่ามืออุ้มก็คิดวางแผนเลยไปให้จนโตให้แล้ว โดยเฉพาะแม่มือใหม่ ทั้งอายในบางเวลา กลัวเลี้ยงลูกไม่เป็น ให้นมไม่เป็น ส่วนนี้ผู้เขียนก็คิดเองจากที่เห็นเพราะไม่เคยเป็นแม่...
เวลา 9 เดือนอุ้มท้องยังไม่พอ เวลาเลึ้ยงดูอีก เวลาอบรมสั่งสอน เวลาตีด้วยแม่เรียว เวลากอด เอาเวลามาจากไหน ทุ่มเทได้ขนาดนี้ ใช้เวลากี่ปีกว่าเราจะเติบโตจนดูแลตัวเองได้ ถ้าเป็นโครงการที่คิดลงมือทำทุ่มเทขนาดนี้ควรต้องเป็นผลงานชั้นเยี่ยมแน่นอน ผู้เขียนคิดว่านั่นแหละคือเราทุกคนในความคิดของแม่..
เล่ายังไงก็คงไม่มีวันเข้าถึงความเป็นแม่ ธรรมชาติสร้างสิ่งมหัศจรรย์สิ่งนี้ให้กับสัตว์โลกทั้งหลาย จะมีอะไรมาเทียบกับแม่นี้ ความรักอย่างที่สุดเท่าที่จะให้ได้ ไม่ว่าจะได้อะไรตอบแทนหรือไม่ แม้ลูกจะเจ็บ จะพิการ จะงอแงน่ารำคาญ ก็ไม่ท้อ แค่ลูกยิ้ม มีความสุข ริมฝีปากแม่ก็ยิ้มตามไปเอง
เช่นนี้จะให้หาสักคน คนเดียวก็พอในโลก ดูแลเราทุกคนที่เป็นลูก เคยเป็นลูก ได้ขนาดนี้ถ้าไม่ใช่แค่คำสั้นๆว่า แม่...
บทความนี้นึกจะเขียนเช้านี้เอง เพราะความกระด้างของผู้เขียนอย่างที่ว่าแต่เมื่อพบการแสดงออกมากมายในความรักวันแม่ก็อดไม่ได้ กราบแม่ขอให้แม่ยกโทษที่เป็นลูกไม่เอาไหนแล้วเมื่อเช้า กอดแม่ด้วยแล้วก็รู้สึกว่าแม่ผอมจับกระดูกแม่ได้
บ้านลิวขอให้แม่ทุกคนมีความสุขตามปรารถนา สมกับความรักความอุตสาหะที่เลี้ยงดูลูกมานะครับ
@นั่งเก้าอี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น